Wambierzyce: Dolnośląska Jerozolima, śląski Jeruzalem, kraina magii...

Okna mogą być zamknięte. Ale zawsze są otwarte na krajobrazy. Jaka mogłaby być Twoja interpretacja okien?

Chciałabym Wam opowiedzieć o częściowej krainie mojego dzieciństwa i lat młodzieńczych, której nie doceniałam tak ochoczo jak dziś. O miejscu niezwykłym, przepełnionym spokojną energią płynącą od otulin Narodowego Parku Gór Stołowych aż po urokliwe wyższe partie skalne. O miejscu, w którym każda pora roku ma swój specyficzny zapach, a człowiek może poczuć się jak w baśniowej krainie, oderwany od rzeczywistości, otulony łąkami, lasami, ospałymi promieniami słońca o poranku i intensywnymi o zmierzchu. 

Świeże bułki pokrojone na plastry smakują tu inaczej posmarowane miodem z pobliskiej pasieki i twarogiem. Kawa ma bardziej wyrazisty smak. 

Swoją drogą słońce jest tu inne. Jakby nigdy nie chciało zajść. Jakby zawsze chciało z nami być i dotrzymywać towarzystwa drzewom. Gdy zachodzi obok wzgórz należących do króla Szczelińca ustępuje miejsca księżycowi wschodzącemu po przeciwnej stronie lasu. Niebo staje się łagodniejsze, podzielone na dwie partie - nocną i dzienną. Obie dzieli rozmazana linia, która przy ciepłych, letnich wieczorach potrafi zmienić swój kolor na różowy. 

Gdy stąpam po dziewiczych łąkach porośniętych makami i niebieskawymi chabrami a moje nagie kostki dotykają źdźbeł traw czuję niesamowitą błogość, prawie taką samą jaka opisana jest w starej książce Joga dla początkujących. Zawsze było mi ciężko osiągnąć taki stan. 

Doszłam do wniosku, że życie powinno składać się jedynie z takich momentów. 

Wróćmy do krainy, która wzbudziła we mnie miłość do natury. Wambierzyce zwane śląskim Jeruzalem istnieją tu prawdopodobnie od 1253 roku a ich założycielem był czeski król Przemysław Ottokar II. Wieś później była we własności joannitów z niedalekiej miejscowości Kłodzko, przeszła również panowanie bogaczy Osterbergów z Opawy. Znajduje się tutaj monumentalnej okazałości bazylika, która wita nas przy samym wjeździe. Ulokowana w centrum wsi zachwyca swym barokowym stylem. Skąd wzięła się tu tak ogromna i bogata bazylika? 

Legenda, która krąży wokół Wambierzyc to niejaki Jan,któremu objawiła się Matka Boża i pomogła mu odzyskać wzrok. 

To miejsce o niezwykle religijnej tematyce przyciąga turystów z różnych zakątków świata. Przez Wambierzyce przepływa Cedron (tak, ta nazwa wzięła się od rzeki Cedron płynącej w Jerozolimie), wzgórza opatulające bazylikę noszą nazwy takie jak Synaj, Tabor czy Horeb (również tematyka biblijna). Ponadto możemy odwiedzić tu ponad 100 kaplic, 12 bram i ruchomą szopkę z ilością figur wynoszącą ponad 800. Schodów do bazyliki też nie bez powodu jest 57 - 9 chórów anielskich, 33 lata Chrystusa i 15 lat Marii, kiedy poczęła Syna. 

Najpiękniejsze zachody słońca ujrzeć można z kalwarii, na której wzgórze prowadzi urokliwa uliczka i schody. Kalwaria Wambierzycka to odpowiednik Jerozolimskiej Golgoty i Góry Oliwnej. Na wzgórzu podziwiać możemy panoramę gór Stołowych ze Szczelińcem na czele a także okolicznymi łąkami i polami. W dole widzimy bazylikę, która (w piątki, soboty i niedziele o 21.30) iluminuje do muzyki. 

Poza religijnymi miejscami Wambierzyce w swojej ofercie ukazują liczne ścieżki turystyczne w górach Stołowych, skalne formacje (Skalne Grzyby), królewskiego Mnicha witającego nas gdy idziemy wzdłuż ulicy wiejskiej, trasę rowerową, którą dojedziemy do pobliskiego Radkowa i Karłowa czy też liczne zakątki mniej znane turystom (np. smaczne jagody w Studziennej...). Moim skromnym zdaniem jest to również miejsce, które może służyć jako baza wypadowa w pobliskie góry, miasta i zabytki. Niepatriotycznie ujmując, warta zobaczenia jest również czeska strona gór Stołowych (Braumowskie ściany, Skalne miasto, czeskie miasteczka z doskonałym czeskim piwkiem i syrem), do której z Wambierzyc jest rzut beretem. 

To miejsce ma swoją magię. Nie jest okupowane przez ludzi. Nadal pozostaje tajemnicze i ciche. Zapachy dalej są te same o każdej porze roku. Szlaki w wielu miejscach nieprzetarte, a łąki dziewicze.